żona Wisza ze "Starej Baśni' ★★★★★ sylwek: ARBAT: znana ulica starej Moskwy ★★★ DOMAN: komiks A. O. Nowakowskiego, oparty na "Starej baśni" ★★★★ oona: FAŁAT: Julian, twórca obrazu "Modlący się starzec" ★★★★ sylwek: RAMOL: niedołężny starzec ★★★ SZEJK: arabski mężczyzna w podeszłym wieku sędziwy kmieć ze "Starej baśni" Kraszewskiego: WISZ: sędziwy (bogaty) kmieć, zabity przez ludzi Chwostka, ojciec Dziwy: Krzyżówka Zobacz wideo ze Starej Baśni w Grybowie - Gazeta Krakowska Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem . Stara baśń - Problematyka Główny wątek ,,Starej baśni” dotyczy procesu kształtowania się polskiej państwowości. ,,Jak dziecię po przyjściu na świat rośnie olbrzymio i sił nabywa szybko, tak naród wśród tych mroków pierwobytu, obdarzony jeszcze całą potęgą z kolebki wyniesioną, niepojętym sposobem kształtuje się do przyszłych swych losów.” – pisze Kraszewski w pochowany na cmentarzu parafialnym w Żukowie koło Grodziska Mazowieckiego. Aktor i reżyser. Rozpoczął karierę aktorską w łódzkim Teatrze 7.15 (1954), następnie grał w Teatrze Rozmaitości (1958-63) i Starym (1963-66) w Krakowie. W 1966 założył teatr "Eref-66". W latach 1975-79 kierował Teatrem Ludowym w Nowej Hucie. Vay Tiền Nhanh Ggads. {"type":"film","id":318404,"links":[{"id":"filmWhereToWatchTv","href":"/serial/Stara+ba%C5%9B%C5%84-2004-318404/tv","text":"W TV"}]}{"ids":[2696162,2708603,2708604,2708606,2708607,2708608,2708611,2708616,2708617,2708619,2708620,2708621,2708622,2708626,2708627,2708628,2708630,2708633,2708636,2708637,2708639,2708640,2708641,2708642,2708645,2708647,2708648,2708652,2708659,2708661,2708662,2708666,2708668,2708674,2708675,4813470,2708612,2708624,5195274,2708605,2708609,2708613,2708614,2708623,2708625,2708629,2708631,2708632,2708634,2708635,2708638,2708643,2708644,2708646,2708649,2708651,2708673,5195275]} Home Książki Klasyka Stara baśń Powieściowa kronika dziejów Polski przedchrześcijańskiej ukazująca proces kształtowania się państwa polskiego i objęcia władzy przez legendarnego Piasta. Z epickim rozmachem autor odtwarza życie codzienne i obyczaje Słowian, nawiązując do staropolskich podań i legend. Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni. Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie: • online • przelewem • kartą płatniczą • Blikiem • podczas odbioru W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę. papierowe ebook audiobook wszystkie formaty Sortuj: Książki autora Podobne książki Oceny Średnia ocen 6,6 / 10 2846 ocen Twoja ocena 0 / 10 Cytaty Powiązane treści zapytał(a) o 14:21 Charakterystyka Dziwy ze Starej baśni potrzebuję na krótką charakterystykę Dziwy z powieści Stara Baśń =)SZYBKO prosiłabym ! :D Będzie NAJ ! ~.~ Odpowiedzi Mężczyźni Powieściowi bohaterowie zostali przedstawieni na zasadzie kontrastu: z jednej strony mamy bohatera zbiorowego - kmieci, z drugiej - kniazia Popiela i jego dwór. Oczywiście wśród kmieci kilka postaci wybija się z tłumu. Są to: Wisz - patriarcha rodu, uosobienie cnót starosłowiańskich i kmiecej godności, ojciec licznej rodziny (między innymi Dziwy i Ludka); poległy z rąk pachołków Popiela, kiedy stanął w obronie kmiecych swobód i własnej zagrody. Doman - młody, energiczny, zamożny kmieć, zakochany w Dziwie, uparcie zdobywający niedostępną dziewczynę. Dobek - urodzony dowódca, okrutny i energiczny. Piast - syn Koszyczka; ubogi ale mądry kmieć, którego wybrano na knezia, mimo że wzdragał się przed objęciem władzy, ponieważ pojmował ją jako ogromną odpowiedzialność i bał się, że nie podoła jej z Krwawą Szyją - zapalczywy, prędki, główny inicjator zrzucenia władzy Popiela siłą. Na uwagę czytelnika zasługuje jeszcze tragiczna postać Miłosza - jednego ze stryjów Popiela. Jednego z jego synów, Leszka, Chwostek kazał oślepić, drugiego - zamordować. Skamieniały z bólu starzec wyrzeka się jednak zemsty na wyrodnym bratanku - pochodzą z jednego rodu, a solidarność rodowa nakazuje trzymać się razem. Nie ma wśród kmieci postaci skomplikowanych, ciekawych - ich charaktery rysowane są w powieści kilkoma mocnymi kreskami. Całą społeczność cechuje przywiązanie do kmiecych wolności i praw; poczucie godności, szlachetność, odpowiedzialność za los wspólnoty. Zdają sobie sprawę z tego, że muszą wybrać nowego władcę, zjednoczyć się, zorganizować, ale... nie mogą się zgodzić co do osoby, bo każdy chciałby albo zostać księciem, albo przynajmniej widzieć na tronie kogoś ze swojego rodu. Dopiero wizyta dwóch przybyszów z dalekiego kraju i ich mądre rady wprowadzają zgodę w skłóconej społeczności. Popiel i jego dwór są w powieści uosobieniem zła. Pogardliwie zwany Chwostkiem, kneź pochodzi z rodu Leszków, który już od dawna włada krainą Polan. Ale Popiel jest egzemplarzem szczególnie nieudanym: to psychopata, pijak i sadysta z obłąkańczym rechotem patrzący na kmieci, którzy mordują się wzajemnie pod wpływem zatrutego miodu. Specjalistką od zatruwania napojów uczynił Kraszewski żonę Popiela, Brunhildę, Niemkę pochodzącą z rodu grafów (dostojników) saskich. Wraz z nią na dwór przyszło wszystko co złe: podstęp, intryga, trucizna. Ta para morderców raz po raz łamie prawo: drużyna książęca dopuszcza się gwałtów i rozbojów, siłą zabiera parobków do służby u księcia, zagarnia bydło z pastwisk a wszystko to dzieje się za przyzwoleniem książęcej pary. Tak więc bohaterowie powieści dzielą się wyraźnie na dobrych (kmiecie) i złych (Popiel i jego dwór). Kobiety Kobietom w powieści warto poświęcić osobny rozdzialik, bo wydają się one znacznie ciekawsze niż postacie męskie. Przede wszystkim bohaterka wątku romansowego, Dziwa, jest dziewczyną niezwykłą. Została obdarzona nie tylko urodą i wdziękiem, ale również nadzwyczajną wrażliwością i talentem poetyckim. Nikt tak pięknie jak ona nie układał i nie śpiewał pieśni. Potrafiła też odczytać przyszłość; ludzie mówili, że duchy ją sobie upodobały. Ona sama pragnęła do końca życia służyć bogom - pilnować świętego ognia. I oto ta delikatna poetka i wróżbitka potrafiła oprzeć się porywającemu ją Domanowi; przebiła go jego własnym mieczem i uciekła. Schroniła się na Ostrowie Lednickim w świątyni Nii. Dopiero tam przekonała się, że służba bogom wygląda inaczej niż jej się to marzyło, że życie w chramie jest nudne i puste, a to co brała za swoje powołanie było dziewczęcą egzaltacją. Być może trochę pod wpływem tego rozczarowania, a może dlatego, że zaimponowała jej wytrwała miłość Domana, obudziło się w niej uczucie dla mężczyzny, którego niedawno pchnęła mieczem. Pozwoliła się porwać z chramu i została jego żoną. Ciekawą i zabawną postacią jest Jaruha, stara wiedźma, która zawsze pojawia się tam, gdzie jest potrzebna. To ona opiekuje się rannym Domanem, ją spotyka w lesie poturbowany Znosek, ona sprzedaje Mili lubczyk, uchodzi cało z pogromu urządzonego przez Pomorców na weselu Domana i Mili, opowiada Dziwie bajki, które mają skłonić jej serce do Domana. Wiedźma - to kobieta wiedząca czyli mądra. Jaruha zna właściwości ziół, potrafi leczyć, a kręcąc się swobodnie po okolicy naprawdę wie wiele, tym bardziej, że potrafi kojarzyć fakty i wyciągać wnioski. Może pomóc, może i zaszkodzić, ale ona pomaga, nikomu nie wyrządza krzywdy. O swej przeszłości nie chce mówić - prawdopodobnie była tam jakaś szalona miłość do „królewicza”, a kiedy Jaruha postarzała się i zbrzydła, „królewicz” ją po prostu porzucił. Teraz chodzi od zagrody do zagrody, opatruje rany i skaleczenia, leczy ludzi i bydło za odrobinę strawy, nocleg pod dachem, a co najważniejsze - za kubek miodu lub piwa, bo lubi sobie podpić. I wspomnieć należy jeszcze o wspaniałej, pełnej godności Jadze, żonie Wisza, która dobrowolnie wstępuje na stos, by odejść do krainy przodków razem ze zmarłym mężem. Ten heroiczny gest jest dowodem miłości sięgającej poza grób. Postacie kobiece w powieści mają pewną głębię uczuciową i psychologiczną, czego o męskich bohaterach utworu nie da się takie cos znalazłam, jak ma byc krótka to napisz tylko pare zdań z tąd. nie wiem dokladnie czy to chodzi o to..no ale masz. Uważasz, że ktoś się myli? lub "Stara Baśń - kiedy Słońce było bogiem" - recenzja filmu Nie mogę o sobie powiedzieć, że jestem koneserem kina. Filmy, które zazwyczaj oglądam, w żadnym wypadku nie można zaliczyć do ambitnych, na ogół chodzi mi po prostu o dobrą rozrywkę z jak najmniejszym użyciem szarych komórek w czasie seansu. Do Starej Baśni , której premiera odbyła się 19 września, podchodziłem podobnie, tym bardziej, że jak dotąd nie czytałem książki. Okazuje się jednak, że nawet mało wymagający widz czasem się zawodzi... W wypadku nowej polskiej superprodukcji na niskim poziomie stoi prawie wszystko. Ale po kolei... Zacznijmy od historii opowiedzianej w filmie. Jest ona luźną adaptacją powieści Kraszewskiego. Na tyle luźną, że praktycznie niezrozumiałą. Jest zły Popiel i jego małżonka, jest Ziemowit (skrzyżowanie Wiedźmina z Robin Hood’em), kochający się w Dziwie, później Popiel morduje jednego ze swych synów, bodajże w celu przedłużenia sobie kadencji rządzącego na czas bliżej nieokreślony. Jest również Piastun, który w pewnym momencie obraca się przeciwko Popielowi, zresztą w dość licznym towarzystwie okolicznych mieszkańców. Po ich niezbyt udanym najeździe na siedzibę złego księcia, ni stąd ni zowąd pojawiają się Wikingowie i niszczą wioskę, w której w danym momencie przebywał Ziemek, goniący za Dziwą, która wbrew żywionym do niego uczuciom udaje się do świątyni, by zostać strażniczką świętego ognia . Gdzieś po drodze ginie ojciec Dziwy, a Ziemek pomaga Piastunowi pokonać kilku atakujących go wojów. Pojawia się również blond-piękność, której wpada w oko Ziemowit (jest bohaterką obowiązkowej w polskich filmach sceny rozbieranej), mamy również scenę walki dzielnego Ziemka z najpotężniejszym z Wikingów. Pod koniec filmu dowiadujemy się jeszcze, że przyczyną śmierci Popiela wcale nie były wygłodzone myszy. Wszystko to jest wymieszane bez ładu i składu. Do tego w kilku momentach ma się ochotę po prostu zasnąć. Takie są efekty wielu kompromisów między reżyserem a scenarzystą (nad scenariuszem pracowali wspólnie Jerzy Hoffman i Józef Hen), gdy obaj niewątpliwie mają swoje własne – często różne – wizje dotyczące całokształtu obrazu. Wydarzenia ukazane w filmie dzieją się w IX wieku, na 100 lat przed przyjęciem chrztu przez Polskę. Scenografia i kostiumy użyte na potrzeby widowiska musiały być więc dopasowane do czasu, w którym rozgrywa się akcja. Kolejną porażką jest właśnie scenografia – osada w Biskupinie z dorobioną komputerowo murowaną wieżą to nie jest chyba szczyt marzeń i możliwości? Kostiumy aktorów są dobrane nieźle, aczkolwiek ubiór wikingów trochę odbiega od historycznych realiów. Dziwi również fakt, że polskie kobiety w IX wieku – z prostymi wieśniaczkami włącznie – pokazywały się w pełnym makijażu i ze szminką na ustach. Owszem, zapewne – jak wszystkie kobiety niezależnie od czasów – dbały o swój wygląd, ale bez przesady! Nie można również nie skrytykować efektów specjalnych . Obok wspomnianej komputerowo stworzonej wieży w Biskupinie, film obfituje w liczne sceny walk. Głowy i inne części ciał gęsto wyścielają ekran, nie wywołując żadnych emocji – wszystko wygląda bardzo sztucznie. Nie inaczej jest z płomieniami – pomysł z ogniem umieszczonym bliżej kamery, mającym robić złudzenie palącego się tła jest w polskim filmie obecny od niepamiętnych czasów i – wbrew nadziejom pana Hoffmana – nadal się nie sprawdza. To są szczegóły, ale niezwykle ważne przy odbiorze całości... Zawodzi dobór aktorów. Z tego, co wiem, młode pokolenie zdolnych artystów w naszym kraju jest na tyle liczne, by móc wypełnić co najmniej 80% odpowiednich ról w produkcji podobnej do Starej Baśni . Pan Hoffman zdecydował, że będziemy podziwiać grę aktorów i tak na ogół obecnych w każdym nowym polskim filmie (lub serialu). W głównych rolach mamy Michała Żebrowskiego (Ziemowit), Daniela Olbrychskiego (Piastun), Bohdana Stupkę (Popiel) i Małgorzatę Foremniak (żona Popiela). W rolach drugoplanowych i epizodycznych pojawiają się Anna Dymna (matka Dziwy), Wiktor Zborowski (jako Wiking-tłumacz) i Jerzy Trela (Wizun). Jedyną nową twarzą w tym widowisku jest Rosjanka Marina Andrejewna Aleksandrowa (Dziwa), która – niestety – nie poradziła sobie z opanowaniem języka polskiego i musiała zostać zdubbingowana. Ich gra jest w większości wypadków poprawna, ale od czołówki polskiego aktorstwa – bo tak są często określani – można wymagać chociaż jednej pamiętnej roli? Takiej roli w tym filmie nie ma. Nie muszę mówić, jak ważną funkcję w filmie spełnia muzyka. Tą częścią Starej Baśni zajął się Krzesimir Dębski, kompozytor poniekąd znany i ceniony. Szkoda, że na tło muzyczne zwraca się uwagę wyłącznie w momentach, gdy jest nadmiernie wyeksponowane (prawie wszystkie sceny bez dialogów) lub poraża niezbyt przekonującymi, słabymi wręcz, motywami. Ta część ekranizacji również nie zachwyca. Mogę kontynuować moje narzekania, że baśń musi być zakończona morałem, którego w filmie nie ma (lub nie można go łatwo odebrać), że nie podoba mi się to czy tamto. To wszystko nie zmieni jednak niezwykle niepocieszającej rzeczywistości – w naszym kraju filmy o największych budżetach są ekranizacjami książek. Wniosek jest prosty – nikt nie ma pomysłu na widowiskowy film nie posiadający literackiego pierwowzoru. Nie wpływa to na fakt, że ekranizacja Starej Baśni od paru tygodni zajmuje pierwsze miejsce na polskiej liście sprzedaży biletów. Producenci swoje zarobią i powstanie kolejna adaptacja. I potem następna i następna... Na co więc będziemy chodzić do kina, gdy wreszcie skończą nam się lektury? Na Panoramę Firm czy Książkę telefoniczną – przecież to takie poczytne książki? Czy młode pokolenie polskich reżyserów dojdzie wreszcie do głosu i zajmie miejsce Wajd, Hoffmanów i innych im podobnych? Nie wiem i chyba nie chcę wiedzieć. Liceum PolskiMatematykaChemiaFizykaInformatykaAngielskiNiemieckiFrancuskiGeografiaBiologiaHistoriaWOSWOKPOReligiaMuzykaPlastyka Gimnazjum PolskiMatematykaChemiaFizykaAngielskiNiemieckiHistoriaBiologiaGeografiaWOSMuzykaPlastykaReligiaZAMÓW PRACE Recenzja "Stara baśń - kiedy słońce było bogiem" W dniu 29 września 2003 r. obejrzałam film Stara baśń- kiedy słońce było bogiem Jerzy Hoffman i Józef Hen podjęli się adaptacji Starej baśni Józefa Ignacego Kraszewskiego. Akcja filmu rozgrywa się w IX wieku, sto lat przed przyjęciem chrztu przez Polskę. Każde plemię posiada swoich bogów. Władzę nad krajem sprawuje despotyczny Popiel. Książę podjudzany przez żonę -poprzez zbrodnie pragnie zapewnić władzę swojemu synowi. Dowódca drużyny księcia - Piastun po kolejnych mordach w gniewie opuszcza gród. Popiel wysyła za nim pościg. Z pomocą Piastunowi przychodzi - Ziemowit Piastowic - młody myśliwy i wojownik, który po latach spędzonych wraz Wikingami powrócił na ojcowiznę. Ziemowit ratuje również z opresji piękną Dziwę- córkę kmiecia Wisza. Zakochuje się w niej z wzajemnością. Chce się z nią ożenić, lecz ojciec przeznaczył ją bogom. Ma ona zostać kapłanką w świątyni. Ojciec Dziwy został zamordowany przez Popiela. Jej matka wraz z mężem idzie na stos. Dziewczyna myśli, że jest to kara bogów za to iż pokochała a tym samym zdradziła ich; toteż gdy w świętą noc kupały Ziemowit próbuje ją porwać, rani go i ucieka do świątyni myśląc, że nie żyje. Wszystkie zbrodnie Popiela powodują bunt ludu. Ziemiowit z Piastunem stają na czele powstania. Popiel wzywa na pomoc Wikingów. Gdy Ziemowit w pojedynku zabija wodza Wikingów, walka z najeźdźcami kończy się. Popiel zmuszony jest do samoobrony - chroni się w wieży swego grodu. Księżna truje wszystkich niezdolnych do walki. Syn Popiela umiera po zjedzeniu resztek zatrutej kaszy. Księżna wpada w szał. Myszy zjadają wszystkie zapasy zboża . Popiel przeklina bogów i ginie rażony piorunem. Piastun został obrany na księcia, a jego zastępcą miał zostać Ziemowit Piastowic. Ziemiowit przebłagał bogów a ci oddali mu Dziwę. Ich prawnuk Mieszko wprowadził do Polski chrześcijaństwo. W postać Ziemowita wcielił się Michał Żebrowski. Piękną Dziwę zagrała Marina Aleksandrowa. Bohdan Stupka to Popiel a okrutna księżna- Małgorzata Foremniak. Rolę Piastuna zagrał Daniel Olbrychski. W pozostałe role wcielili się: Jerzy Trela (Wizun), Ewa Wiśniewska (Jarucha), Anna Dymna (Jaga), Katarzyna Bujakiewicz (Mila), Maciej Kozłowski (Smerda), Ryszard Filipski (Wisz) i Andrzej Pieczyński (Znosek). Wspaniałą scenografię do filmu przygotował Andrzej Haliński. Dawne kostiumy zawdzięczamy Magdzie Tesławskiej i Pawłowi Grabarczykowi. Nad militariami i końmi czuwał Tomasz Biernawski. Muzykę o filmu skomponował Krzesimir Dębski. Operatorami obrazu byli: Paweł Lebieszew i Jerzy Gościk. Całość zmontował Cezary Grzesiuk. Za dźwięk odpowiadał Piotr Knop, a produkcją kierował Józef Jarosz. Podsumowując film Stara baśń: Kiedy słońce było bogiem uważam, że gra wszystkich aktorów była fantastyczna. Szczególnie podobała mi się gra Małgorzaty Foremniak jako okrutnej księżnej. Oczywiście ze swojego zadania róznie znakomicie wywiązał się Daniel Olbrychski kreując postać Piastuna. Niezbyt podobałą mi się natomiast gra aktorska Michała Żebrowskiego. Chociaż lubię go jako aktora i podoba mi się postać jak grał to wydaje mi się, że był dość sztywny . Pozatym film można obejrzeć chociażby dla fantastycznych zdjęć. Zaraz na początku kamera ujęła wspaniałe bory, starodawne lasy. Podczas filmu mogliśmy się również dużo nauczyć. W Starej baśni zostały ukazane stare sposoby walki, jak dawniej mieszkano i jak po prostu się żyło. Na pochwałę zasługują również kostiumy i muzyka. Film eksponuje pewne wartości, które zawsze odgrywały i będą odgrywały ważną rolę w zcyiu każdego człowieka: miłość, prawdomówność, przywiązanie do tradycji, szacunek do innych ludzi, stawianie czoła przeciwnościom losu, miłośc do natury Krytykuje takie wady jak chciwość, nienawiść czy zdradę. Tak ogólnie to film podobał mi się. I innych również zaczęcam do obejrzenia jego. List- opisujący przygodę List- opisujący przygodę Kraków, 15. Juni Liebe Basia, vielen Dank fu"r deinen Brief , und entschuldige, dass ich so lange nicht geschrieben habe. Ich denke immer wieder daran... Ich und Pioterk main Bruder, spielen am war ein scho"ner Sommertag. Piotrek hatte im Sand mystero"se und verda"chtige... Etyka WSPiZ Etyka WSPiZ Etyka biznesu ? dyscyplina starająca się zastosować normy/reguły moralne w dziedzinie biznesu./dyscyplina łącząca tradycję (etos) i nowoczesność (business). Moralność- zbiór reguł, wartość, norm, ocen i wzorców postępowania, którym pos... Bezrobocie - przyczyny, skutki, sposoby walki z problemem Bezrobocie - przyczyny, skutki, sposoby walki z problemem Bezrobociem nazywamy zjawisko braku pracy zarobkowej dla osób zdolnych do pracy ijej poszukujących. Bezpośrednią przyczyną bezrobocia jest z reguły niewystarczająca liczba wolnych miejsc pracy dla ubiegających się onie. Przyczynami ... Podstawowe podmioty w gospodarce rynkowej Podstawowe podmioty w gospodarce rynkowej złożony z wielu podmiotów; Podmiot forma organizacji, podejmująca samodzielne decyzje,kierując się własnym interesem i związanym z tym ryzykiem ( domowe,administracja państwowa itd.)Rynek-forma wię... Pojecie pracy Pojecie pracy Celem mojej pracy jest przekazanie pewnego zasobu podstawowych pojęć z zakresu socjologii pracy , o problemach efektywnego , zespołowego , zorganizowanego działania poszczególnych pracowników i całej załogi oraz uwarunkowaniach i ograniczeniach . Przedstawienie ważnych syt... Biografia - Felieton Biografia - Felieton Ostatnio spotkałem dawno nie widzianego znajomego, który po radosnym powitaniu zaprosił mnie na ślub. W odpowiedzi na typowe pytanie, gdzie poznał swą wybrankę, oświadczył, że przez Internet. Zaskoczyło mnie to, lecz zarazem uzmysłowiło jak Intern... Recenzja z filmu QUO VADIS Recenzja z filmu QUO VADIS Oto pojawiła się w kinach kolejna ekranizacja powieści Quo vadis . Kosztowała miliony dolarów, poprzedziła ją wielka kampania reklamowa. Ale czy rzeczywiście otrzymaliśmy wielki obraz, czy może kolejną kiczowatą niedoróbkę? F... Studia AdministracjaHistoriaPolitologiaPrawoSocjologiaPolitykaEtykaPsychologia DziennikarstwoFilozofiaPedagogikaEkonomia Rachunkowo¶ćLogistykaReklamaZarz±dzanieFinanseMarketingStatystykaTechniczneInformatyczneAngielskiNiemieckiArchitekturaMedycynaRehabilitacjaTurystykaKosmetologia studia szkoła streszczenie notatka ¶ci±ga referat wypracowanie biografia opis praca dyplomowa opracowania test liceum matura ksi±żka

ojciec dziwy ze starej baśni